دین زرتشت

در حالی که تمام تلاش برای پیروی از قوانین سبک استناد شده است ، ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد. در صورت داشتن هرگونه سؤال ، لطفاً به کتابچه راهنمای مناسب یا منابع دیگر مراجعه کنید.

ویراستاران ما آنچه را که ارسال کرده اید بررسی می کنند و تعیین می کنند که آیا مقاله را تجدید نظر کنید.

در حالی که تمام تلاش برای پیروی از قوانین سبک استناد شده است ، ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد. در صورت داشتن هرگونه سؤال ، لطفاً به کتابچه راهنمای مناسب یا منابع دیگر مراجعه کنید.

ویراستاران ما آنچه را که ارسال کرده اید بررسی می کنند و تعیین می کنند که آیا مقاله را تجدید نظر کنید.

زرتشتیسم یکی از قدیمی ترین مذاهب توحیدی جهان است که در ایران باستان سرچشمه گرفته است. این شامل عناصر توحیدی و دوتایی است و بسیاری از محققان معتقدند که زرتشتی بر سیستم های اعتقادی یهودیت ، مسیحیت و اسلام تأثیر گذاشته است.

تاریخ زرتشت به قرن ششم قبل از میلاد باز می گردد. احتمالاً در ایران باستان تأسیس شده است ، احتمالاً بر رشد یهودیت تأثیر گذاشته و هم مسیحیت و هم اسلام را پیش بینی می کند.

زرتشتریسم در قرن ششم قبل از میلاد توسط کشیش زرتشت ، که به یونانیان به عنوان زرتشت شناخته شده بود ، در ایران تأسیس شد. زرتشت با آموزه های خود در مورد بالاترین خدای ، اهورا مزدی ، و برخورد ابتدایی او با آنگرا ماینیو ، روح مخرب ، مشرکات فارسی موجود را اصلاح کرد. آموزه های زرتشت برای تسلط بر ایران رشد کرد ، اما با محبوبیت در حال نوسان بودند زیرا امپراتوری ها و فرهنگ های مختلف بر منطقه پیشی گرفتند.

زرتشت در ایران (اکنون ایران) تأسیس شد ، اما زرتشتیان تحت رژیم های اسلامی مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. زرتشت در هند آزادتر شکوفا می شود ، جایی که تعدادی از پیروان فارسی در قرن 10 مهاجرت کردند. آنها به پارسی معروف هستند.

اعتقادات عمده زرتشت در متن اصلی مقدس آن ، اوستا را می توان یافت. این متن ادعا می کند که بالاترین خدای و خالق ، اهورا مزدی ، درگیر نبرد ابتدایی علیه آنگرا ماینیو ، روح مخرب است. مؤمنان پیروزی نهایی اهورا مزدی را پیش بینی می کنند ، و پس از آن پیروان Angra Mainyu قبل از تجربیات بشریت ، سعادت ابدی رنج می برند.

زرتشت ، دین قبل از اسلام باستانی ایران که در مناطق جدا شده و به طرز مازادتری در هند زنده می ماند ، جایی که فرزندان مهاجران ایرانی زرتشت (فارسی) به عنوان پارسی یا پارس شناخته می شوند.

پیامبر ایران و اصلاح طلب مذهبی زرتشترا (قبل از قرن ششم قبل از میلاد) - که بیشتر در خارج از ایران به عنوان زرتشت (شکل یونانی نام او) شناخته می شود - به طور سنتی به عنوان بنیانگذار دین شناخته می شود. Zoroastrianism شامل ویژگی های توحیدی و دوگانه است. این احتمالاً بر سایر ادیان بزرگ غربی - judaism ، مسیحیت و اسلام تأثیر گذاشته است. برای بحث در مورد زمینه ای که در آن زرتشتی بوجود آمده است ، به دین ایران باستان مراجعه کنید.

طبیعت و اهمیت

یونانیان باستان در زرتشت ، باستان شناسی دیدگاه دوتایی جهان و سرنوشت بشر را می دیدند. قرار بود زرتشترا به فیثاگوراس در بابل دستور داده و از آموزه های کلدیس طالع بینی و جادو الهام گرفته است. این احتمال وجود دارد که زرتشتی بر رشد یهودیت و تولد مسیحیت تأثیر داشته باشد. مسیحیان ، به دنبال یک سنت یهودی ، زرتر را با حزقیال ، نیمرود ، ست ، بالاام و باروچ و حتی از طریق دومی با خود عیسی مسیح شناسایی کردند. از طرف دیگر ، به عنوان بنیانگذار فرض شده طالع بینی و سحر و جادو ، زرتشترا را می توان قوس دانست.

گرچه زرتشتی هرگز ، حتی در تفکر بنیانگذار خود ، به همان اندازه که به عنوان مثال ، یهودیت یا اسلام ، یک تلاش اصلی برای متحد کردن تحت پرستش یک خدای عالی یک دین مشرک قابل مقایسه با یونان باستان ، یک تلاش اصلی برای متحد کردن یک دین عالی است ، نشان می دهد.، لاتین ها ، هندی ها و سایر افراد اولیه. ویژگی برجسته دیگر آن ، یعنی دوگانگی ، هرگز به روشی مطلق و دقیق درک نشده است. خوب و بد جنگ با نبرد نابرابر که در آن اولی از پیروزی اطمینان می یابد ، می جنگند. از این رو قادر به همه چیز فقط به طور موقت محدود است. در این مبارزه ، همه انسانها به دلیل ظرفیت انتخاب رایگان باید ثبت نام کنند. آنها این کار را با روح و بدن انجام می دهند ، نه در مقابل بدن ، زیرا مخالفت بین خیر و شر همان است که بین روح و ماده یکسان نیست. برخلاف مسیحی یا مانیچائی (از مانیچاییسم - یک دین دوتایی هلنیستی که توسط پیامبر مانی تأسیس شده است) ، روزه گرفتن و شجاعت به جز بخشی از آیین تصفیه ، تجویز می شود. مبارزه بشر جنبه منفی دارد ، با این وجود ، به این دلیل که باید برای خلوص تلاش کند و از نافرمانی نیروهای مرگ ، تماس با ماده مرده و غیره جلوگیری کند. بنابراین ، اخلاق زرتشت ، هرچند به خودی خود بلند و منطقی است ، اما جنبه آیینی داردهمه جانبه استبه طور کلی ، زرتشتیسم خوش بین است و حتی از طریق سختی و ظلم مؤمنان خود نیز چنین باقی مانده است.

تاریخ

دین ایرانی قبل از زرواستری

دین ایران قبل از زمان زرتشترا به طور مستقیم در دسترس نیست ، زیرا هیچ منبع قابل اطمینان باستانی تر از آنچه که توسط خود پیامبر ساخته شده یا نسبت داده شده است وجود ندارد. این باید به طور غیرمستقیم بر اساس اسناد بعدی و با یک رویکرد مقایسه ای مورد مطالعه قرار گیرد. زبان ایران از نزدیک به هندوستان شمالی نزدیک است ، و از این رو ، مردم این دو سرزمین احتمالاً اجداد مشترک داشتند که به زبان مشترک هند و آریایی صحبت می کردند. دین این مردمان با استفاده از عناصر مشترک موجود در کتابهای مقدس ایران و هند ، عمدتاً اوستا و وداها بازسازی شده است. هر دو مجموعه با بسیاری از خدایان مشابه ، به ویژه میترا هند (میترا ایرانی) ، فرقه آتش ، قربانی کردن با استفاده از یک مشروبات الکلی (سوما در هند ، در ایران هاوما) و سایر موازی ها ، همان نوع شرک را به نمایش می گذارند. وادعلاوه بر این ، لیستی از خدایان هند و ایرانی در پیمانی که در حدود سال 1380 پیش از میلاد بین امپراتور هیتی و پادشاه میتانی به پایان رسید ، وجود دارد. این لیست شامل میترا و وارونا ، ایندرا و دو Nāsatyas است. همه این خدایان نیز در وداها یافت می شوند اما فقط اولین مورد در اوستا است ، به جز اینکه ایندرا و ناهایتیا در اوستا به عنوان شیاطین ظاهر می شوند. وارونا ممکن است تحت نام دیگری زنده مانده باشد. بنابراین ، تغییرات مهم باید از طرف ایران اتفاق بیفتد ، که همه آنها را می توان به پیامبر نسبت داد.

به نظر می رسد که هند و ایرانی ها از میان خدایان خود Daiva (معادل هند و ایرانی و پیر فارسی از اوستان داوا و سانسکریت دیوا ، مربوط به Deus لاتین) ، به معنای "آسمانی" و Asura ، یک کلاس ویژه با غیبت ، متمایز شده اند. قدرتاین وضعیت در هند ودیک منعکس شده بود. بعداً ، آسورا به دلیل جنبه مهیج قدرت نامرئی آسورا ، در سانسکریت نوعی دیو را نشان داد. در ایران تکامل باید متفاوت باشد: اهورا به محرومیت داوا ، که به درجه شیاطین کاهش یافته بودند ، گسترش یافت.

اصلاحات زرتشترا

زرتشت (زرتشت) کاهن اهورایی معین (معادل اوستایی اسورای سانسکریت) با تخلص مزدا، «دانا» بود که زرتشت یک بار در سرودهای خود با «اهورای [دیگری] s» یاد می کند. به همین ترتیب، داریوش اول (522-486) و جانشینان او اورامزدا (اهورامزدا) "و دیگر خدایان موجود" یا "اهورامزدا، بزرگترین خدا" را می پرستیدند. این دو واقعیت تاریخی مرتبط آشکاراً موازی هستند: در هر دو طرف مبانی توحید وجود دارد، هر چند به شکلی مفصل تر با زرتشت نبی.

هنوز امکان قرار دادن سرودهای زرتشت، گاتها، در بافت تاریخی آنها وجود نداشته است. حتی یک مکان یا شخص ذکر شده در آنها از هیچ منبع دیگری شناخته نشده است. ویشتاسپا، محافظ پیامبر، تنها می تواند همنام پدر داریوش، پادشاه هخامنشی باشد. تنها چیزی که می توان با خیال راحت گفت این است که زرتشت در جایی در شرق ایران، دور از دنیای متمدن غرب آسیا، قبل از اینکه ایران تحت رهبری کوروش دوم یکپارچه شود، زندگی می کرده است. اگر هخامنشیان نام او را شنیده اند، صلاح نمی دیدند که نام او را در کتیبه های خود ذکر کنند و به موجوداتی اشاره نمی کردند که خدای بزرگ را احاطه کرده بودند و بعدها به آنها آمیشا سپنتا یا «جاودانه های فضلا» می گفتند. ویژگی اساسی آموزه زرتشت.

دین در زمان هخامنشیان در دست مغان بود که هرودوت مورخ یونانی آنها را قبیله ای مادها با آداب و رسوم خاصی مانند افشای مردگان، مبارزه با حیوانات شیطانی و تعبیر خواب توصیف می کند. باز هم، پیوند تاریخی با زرتشت - که هرودوت نیز نادیده می گیرد - پیوندی مبهم است. معلوم نیست که آموزه زرتشت از چه زمانی به غرب ایران رسیده است، اما باید قبل از زمان ارسطو (322-384) باشد که به دوگانگی آن اشاره می کند.

داریوش هنگامی که در سال 522 قدرت را به دست گرفت، مجبور شد با غاصب، گئوماته مجوس، که خود را بردیا، پسر کوروش بزرگ و برادر کمبوجیه شاه می‌کرد، مبارزه کند. این مجوس زیارتگاه های مذهبی، آیادانا را که داریوش بازسازی کرده بود، ویران کرده بود. یکی از توضیح‌های احتمالی این رویدادها این است که گئوماتا دین زرتشتی را پذیرفته بود، آموزه‌ای که بر وفاداری مردم عادی تکیه داشت و بنابراین معابد یا محراب‌های خدایان اشراف را ویران کرد. داریوش، که تاج و تخت خود را مدیون حمایت برخی از اشراف بود، نتوانست از کیش آنها حمایت کند، اگرچه او اورامزدا را به عنوان وسیله ای برای متحد کردن امپراتوری خود انتخاب کرد.

خشایارشا، جانشین داریوش، در یکی از کتیبه های خود ذکر کرده است که چگونه در مکانی خاص (بی نام) پرستش اورامزدا را به جای پرستش دایواها جایگزین کرده است، که به این معنی نیست که او با کیش داوا به عنوان یک زرتشتی واقعی مخالفت می کند. انجام می داد، اما فقط این بود که او در جایی - احتمالاً در بابل - کیش خدایان بیگانه با دین اهورا را ریشه کن کرد. این به تغییر نگرش در مقایسه با تساهل کوروش با ادیان بیگانه، مانند دین بابلی یا یهودی اشاره می کند.

از اردشیر دوم (404–359/358) به بعد، کتیبه‌ها، علاوه بر اورامزدا، از میترا و الهه آناهیتا (آناهیت) نام می‌برند که تنها تغییر تأکید را ثابت می‌کند، نه ظهور خدایان جدید.

دوره اشکانیان

در نتیجه فتح اسکندر، دین ایرانی تقریباً به طور کامل در زیر موج هلنیسم فرو رفت. برای مثال در شوش که یکی از پایتخت‌های هخامنشیان بوده، اما دین اورامزدا بومی نبود، ضرب سکه‌های دوره‌های سلوکی و اشکانی نشان دهنده یک خدای ایرانی نیست.

سپس دین ایران به تدریج دوباره ظاهر شد. خدایان در اواسط قرن اول پیش از میلاد ، ترکیبی از نامهای یونانی و ایرانی را تحمل می کنند: زئوس اورومازدز ، آپولو میترا ، هلیوس هرمس ، آرتاگنز هراکلز آرس. اولین اثبات استفاده از تقویم زرتشت ، دلالت بر شناخت رسمی زرتشت ، حدود 40 سال قبل در NISA (در نزدیکی اشگابات مدرن در ترکمنستان) یافت می شود. در آن زمان باید نوعی ارتدوکسی ایجاد شده باشد که در آن آرامازدا و نهادها (قدرتهای اطراف او) به خدایان دیگری مانند میترا ، خورشید و ماه مجاور می شوند.

در Persis (Fārs مدرن) ، از ابتدای دوران مسیحی تا ظهور ساسانیان (اوایل قرن 3 میلادی) ، هرگونه تمایل به فرقه آتش از بین می رود. به نظر می رسد که این سکه ها در نشان دادن محراب آتش نشان می دهند که شاهزاده علاقه خود را به دین ایران از دست داده است.