در سال 1998 توسط Paul Anastas و John Warner در سال 1998 تهیه شده است ، در لیست زیر چارچوبی برای ساخت مواد شیمیایی ، فرآیند یا محصول سبزتر را تشریح می کند.
برای فاش کردن مقالات مربوط به هر اصل ، روی برگه ها کلیک کنید. این مقالات در ابتدا برای وبلاگ Nexus تهیه شده است.
بهتر است از زباله جلوگیری شود تا پس از ایجاد زباله ها.
مشارکت شده توسط برکلی دبلیو کوی ، جونیور ، دکتری ، مشاوره BWC Pharma ، LLC.
در انتشار "شیمی سبز ، تئوری و عمل" در سال 1998 ، آناستاس و وارنر 12 اصل خود را معرفی کردند. دیدگاه من اولین اصل است که اغلب به عنوان اصل پیشگیری از آن یاد می شود ، مهمترین و سایر اصول "چگونگی" برای دستیابی به آن است
اندازه گیری اغلب استفاده از زباله هافاکتور، توصیف شده توسط راجر شلدون ، که مربوط به وزن زباله های کپی شده به وزن محصول مورد نظر است. اخیراً ، میزگرد دارویی موسسه شیمی سبز ACS (ACS GCIPR) طرفداری کرده استشدت جرم، که نسبت به وزن کلیه مواد (آب ، حلال های آلی ، مواد اولیه ، معرفها ، ایدزهای فرآیند) که برای وزن ماده داروی فعال (API) تولید شده استفاده می شود ، بیان می کند. این یک تمرکز مهم میزگرد به دلیل مقدار زیادی از زباله های موجود در طول تولید مواد مخدر است - بیش از 100 کیلو در هر کیلو API در بسیاری موارد. با این حال ، هنگامی که شرکت ها اصول شیمی سبز را برای طراحی فرآیند API اعمال می کنند ، کاهش چشمگیر در زباله ها اغلب به دست می آید ، گاهی اوقات به اندازه ده برابر. بنابراین ، مهم است که نتایج چشمگیر به دست آمده توسط ACS GCIPR را به تمام قسمت های صنعت دارو ، به ویژه بخش های بیوفارما و عمومی و همچنین سایر بخش های شرکت شیمیایی که در آن شیمی مصنوعی برای تولید محصولات خود استفاده می شود ، گسترش دهید.
منابع و نمونه های بیشتر:
2012 برنده PGCCA: Codexis ، Inc. و پروفسور یی تانگ ، دانشگاه کالیفرنیا ، لس آنجلس "یک فرآیند بیوکاتالیستی کارآمد برای تولید سیمواستاتین”
Pharma در تلاش برای اهداف سبز است، استفان K. ریتر ، اخبار شیمیایی و مهندسی ، 90 (22) ، 28 مه 2012.
مقالات ذکر شده:
فاکتور E: پانزده سال به بعد؛R. A. شلدون ؛شیمی سبز2007 ، (9) ، صص 1273-1283 ، doi: 10. 1039/b713736m
با استفاده از حیاط سبز مناسب: چرا از شدت جرم فرآیند در صنعت داروسازی استفاده می شود تا فرآیندهای پایدارتر را هدایت کند؛Concepcion Jimenez-Gonzalez ، Celia S. Ponder ، Quirinus B. Broxterman و Julie B. Manley ؛ارگRes ResDev. ، 2011 ، 15 (4) ، صص 912-917 ، doi: 10. 1021/op200097d.
روشهای مصنوعی باید برای به حداکثر رساندن ترکیب کلیه مواد مورد استفاده در فرآیند به محصول نهایی طراحی شود.
کمک شده توسط مایکل کان ، دکتری ، استاد شیمی ، دانشگاه اسکرانتون
اصل دوم شیمی سبز را می توان به سادگی به عنوان "اقتصاد اتم" یک واکنش بیان کرد. اقتصاد اتم ، که توسط باری تروست 1 توسعه یافته است ، این سؤال را مطرح می کند "چه اتمهای واکنش دهنده ها در محصول (های) نهایی مورد نظر گنجانیده شده اند و چه اتمهایی هدر می روند؟"
به طور سنتی ، کارآیی یک واکنش با محاسبه درصد عملکرد اندازه گیری شده است. بگذارید فرض کنیم که واکنش جایگزینی زیر عملکرد 100 ٪ را می دهد. در حالی که این قابل تحسین است ، ما می توانیم با محاسبه "درصد اقتصاد اتم درصد" به شرح زیر ، کارایی یک واکنش را روشن کنیم:
٪ اقتصاد اتم = (FW اتم ها استفاده شده/FW از همه واکنش دهنده ها) x 100 = (137/275) x 100 = 50 ٪
درصد اقتصاد اتم به سادگی وزن فرمول محصول (های) مورد نظر (ترکیب 4 ، 137 گرم در مول) است که بر اساس مجموع وزن فرمول کلیه واکنش دهنده ها (275 گرم در مول) تقسیم می شود ، که در این مورد 50 ٪ استمورد. به عبارت ساده تر ، حتی اگر عملکرد درصد ما 100 ٪ باشد ، فقط نیمی از جرم اتم های واکنش دهنده ها در محصول مورد نظر گنجانیده شده است در حالی که نیمی دیگر در محصولات جانبی ناخواسته هدر می رود. تصور کنید به مادرتان بگویید که یک کیک پخته اید و نیمی از مواد را دور انداخته اید!بنابراین شیمیدانان نه تنها باید برای دستیابی به حداکثر درصد عملکرد تلاش کنند ، بلکه سنتزهایی را نیز طراحی می کنند که به حداکثر رساندن اتمهای واکنش دهنده ها در محصول مورد نظر می شوند.
اصل شماره 2 با واکنش دهنده ها سروکار دارد. با این حال ، به عنوان کسانی که ما یک واکنش شیمیایی را می دانیم ، می دانیم ، ما معمولاً از مواد دیگری مانند حلال ها و مواد جداکننده در هنگام سنتز استفاده می کنیم. این مواد معمولاً بخش عمده ای از ورودی مواد را تشکیل می دهند و بنابراین باید زباله هایی را که از آنها تولید می شود نیز حساب کنیم. همانطور که در اصول بعدی شیمی سبز مورد بحث قرار خواهید گرفت "با هم" همراه باشید.
منابع و نمونه های بیشتر:
اقتصاد اتم: اندازه گیری کارآیی یک واکنشوادمایکل سی. کین و مارک ا. کانلی ؛موارد دنیای واقعی در شیمی سبز ؛ACS ، واشنگتن ، 2000.
برنده PGCCA 1998: پروفسور باری م. تروست از دانشگاه استنفورد ، "توسعه مفهوم اقتصاد اتم."
مقالات ذکر شده:
1. اقتصاد اتم-جستجوی راندمان مصنوعی ؛باری م. تروست ؛Science 1991 ، (254) ، صص 1471-1477.
سنتزهای شیمیایی خطرناک کمتری دارند
هر جا که عملی باشد ، روشهای مصنوعی برای استفاده و تولید موادی طراحی می شوند که سمیت کمی یا بدون سلامت انسان و محیط زیست دارند.
کمک شده توسط دیوید جی. C. Constable ، دکتری ، مدیر ، موسسه شیمی سبز ACS ®
وقتی در مورد آن فکر می کنید ، این یک اصل دو قسمتی است که با دو کلمه اول تقسیم می شود ، "هر جا که عملی باشد". گفتن این دو کلمه دلالت بر این دارد که ممکن است از استفاده از مواد سمی عملی یا امکان پذیر نباشد ، و این در صورت تمایل است که از کارت زندان خارج شوید که بیشتر شیمیدانان از آن استفاده می کنند تا از استفاده از این اصل در کار خود جلوگیری کنند. بیا با آن روبرو شویم؛شیمیدانان تمام وقت از مواد سمی استفاده می کنند زیرا مواد شیمیایی واکنشی واکنشی دارند که از نظر جنبشی و ترمودینامیکی مطلوب هستند. و مگر اینکه - و تا زمانی که - مواد شیمیایی جایگزین به همراه پروتکل های مصنوعی جدید تهیه شوند ، از مواد ذاتی سمی استفاده می شوند. اما ساده تر می توان گفت که با هر فکر در مورد انتخاب های شیمیایی که انجام می شود عملی نیست و از بین می رود.
این طور نیست که پایبندی به این اصل به ویژه انجام آن دشوار است. بیشتر این است که شیمیدانان از انجام این کار بی علاقه هستند. برای شیمیدان آلی مصنوعی ، تأثیر تحول شیمیایی موفق به روش جدید یا با یک مولکول جدید یا به ترتیب جدید مهم است. من چنین استدلالهایی را شنیده ام ، زیرا "همه موارد دیگر موجود در فلاسک فقط در آنجا وجود دارد تا تحول را امکان پذیر کند ، بنابراین واقعاً مهم نیست" یا "شما باید واقع بینانه باشید و روی علم تمرکز کنید."گفتن این چیزها حاکی از آن است که تنها علمی که اهمیت دارد فعال کردن اتم کربن برای عملکرد آن ، یا اضافه کردن لیگاند به یک کاتالیزور و غیره است.
آنچه بارها و بارها بسیاری نشان داده اند این است که سمیت و خطر و خطر و خطر همراه با یک واکنش شیمیایی به طور مستقیم با سایر "چیزهای" موجود در یک فلاسک مرتبط است. در حقیقت ، شیمی یا تحول شیمیایی در یک سنتز به طور کلی بر مشخصات سمیت کلی (و بیشتر اقدامات دیگر پایداری و سبز) یک محصول یا فرآیند را تحت تأثیر قرار می دهد ، به جز در مواردی که ما عمداً یک مولکول تولید می کنند که سمی است یااز نظر بیولوژیکی با طراحی فعال است. مطمئناً در مورد بسیاری از مولکول ها که مانند تجارت شیمیایی دارویی یا کشاورزی سنتز می شوند - این مولکولها سمی هستند و یا تأثیرات دیگری بر روی موجودات زنده با طراحی دارند.
مواد شیمیایی و مواد مورد استفاده در تأثیر تحولات شیمیایی و شیمیدانان باید بیشتر به انتخاب هایی که در مورد آنچه در فلاسک می رود توجه کنند. تخفیف همه "چیزهای" دیگر آسان است و تمام انرژی ما را در مسیر مصنوعی که محصول مورد نظر را ارائه می دهد ، متمرکز می شود. اما وقتی همه "چیزهای" دیگر را نادیده می گیریم ، قیمت بالایی را پرداخت می کنیم و این قیمتی است که برای متوقف کردن پرداخت نیاز داریم.
گاهی اوقات ، شیمیدانان مولکولی تولید می کنند که دارای اثرات سمی یا خطرناک دیگری هستند و اصل بعدی در مورد طراحی مولکول های ایمن تر حرفی خواهد زد.
طراحی مواد شیمیایی ایمن تر
محصولات شیمیایی باید برای حفظ اثربخشی عملکرد ضمن کاهش سمیت طراحی شوند.
کمک شده توسط نیکلاس D. آناستاس ، دکتری ، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده- نیو انگلستان
به حداقل رساندن سمیت ، ضمن حفظ همزمان عملکرد و اثربخشی ، ممکن است یکی از چالش برانگیزترین جنبه های طراحی محصولات و فرآیندهای ایمن تر باشد. دستیابی به این هدف مستلزم درک نه تنها شیمی بلکه از اصول سم شناسی و علوم زیست محیطی است. مواد شیمیایی بسیار واکنشی اغلب توسط شیمیدانان برای تولید محصولات مورد استفاده قرار می گیرند زیرا در تأثیرگذاری بر تحولات مولکولی بسیار ارزشمند هستند. با این حال ، آنها همچنین به احتمال زیاد با اهداف بیولوژیکی ناخواسته ، انسان و زیست محیطی واکنش نشان می دهند و در نتیجه عوارض جانبی ناخواسته ایجاد می شود. بدون درک روابط اساسی ساختار خطرناک ، حتی ماهرترین جادوگر مولکولی وارد چالش فاقد یک ابزار کامل می شود.
تسلط بر هنر و علم سم شناسی نیاز به رویکردهای نوآورانه برای توصیف شیمیایی دارد که بیان می کند خطر یک نقص طراحی است و باید در پیدایش طراحی مولکولی مورد توجه قرار گیرد. خطر ذاتی عناصر و مولکول ها یک خاصیت شیمیایی اساسی است که باید به عنوان بخشی از یک استراتژی مبتنی بر سیستم برای طراحی شیمیایی ، ارزیابی و مدیریت شود.
اکنون زمان ایده آل برای توسعه یک تلاش جامع و تعاونی بین سم شناسی و شیمیدان است که بر آموزش نسل بعدی دانشمندان برای طراحی مواد شیمیایی ایمن تر به روشی کاملاً جامع و بین رشته ای از طریق پیشرفتهای نوآورانه متمرکز شده است. زمینه سم شناسی به سرعت در حال تحول است و از پیشرفت های انجام شده در زیست شناسی مولکولی استفاده و استفاده می کند تا مکانیسم های سمیت را نشان دهد. روشن شدن این مسیرها به عنوان نقطه شروع برای بیان قوانین طراحی است که توسط شیمیدانان لازم است تا انتخاب خود را در تلاش برای ساخت مواد شیمیایی ایمن تر هدایت کنند. ما در طلوع طلوع آفتاب جدید هستیم که آماده است تا مسیر رو به جلو را به دنیای ایمن تر ، سالم تر و پایدارتر روشن کنیم.
منابع و نمونه های بیشتر
آموزش شیمی سبز: تغییر دوره شیمی، 2009 ، سمپوزیوم ACS سری 1011 ، P. T. Anastas ، I. Levy و K. E. والدین ، eds. جی ویلی
طراحی مواد شیمیایی ایمن تر، 1996 ، S. Devito و R. Garrett Eds. ، سمپوزیوم ACS سری 640.
اگرچه این منابع برای ارائه اطلاعات اضافی که ممکن است مفید یا جالب باشد ، ارائه می شود ، اما EPA مسئولیتی در قبال محتوای این مقالات نمی تواند تأیید کند.
حلالها و کمکی های امن تر
استفاده از مواد کمکی (به عنوان مثال ، حلالها ، عوامل جداسازی و غیره) باید در هر کجا ممکن باشد و در صورت استفاده بی ضرر باشد.
دکتر Concepcíon (Conchita) Jiménez-González ، مدیر ، پایداری عملیاتی ، GlaxoSmithKline
این یک کنفرانس شیمی سبز بود و شیمیدان مصنوعی بسیار معروف به تازگی سؤالی را دریافت کرده بود که چرا او یک حلال را انتخاب کرده بود که بدون شک انتخاب بسیار ضعیفی بود. شما باید واقع بینانه باشید ، شیمی دانان به طور شهودی می دانند که چه چیزی بهترین است ، و حلال ها مهم نیستند. این شیمی است که حساب می شود. من با وجود این واقعیت که بر خلاف روح و نامه اصل 5 است ، این نوع اظهار نظر را بارها و بارها شنیده ام.
حلالها و عوامل جداسازی انبوه از انواع مختلف برای شیمی بسیار مهم هستند که از روند شیمیایی و "سبز بودن" کلی واکنش یاد نمی کنند. در بسیاری از موارد ، واکنش ها بدون حلال و یا عوامل جداسازی جرم انجام نمی شود. گفتن اینکه آنها مهم نیستند ، یا اینکه فقط شیمی است که حساب می کند فقط یک مغالطه منطقی نیست بلکه از نظر شیمیایی نادرست است. حلالها و عوامل جداسازی انتقال جرم و انرژی را فراهم می کنند و بدون این ، بسیاری از واکنش ها ادامه نمی یابد.
همچنین نشان داده شده است که حلالها 50 - 80 درصد از جرم را در یک عملیات شیمیایی دسته ای استاندارد ، بسته به اینکه آب را شامل می شوید یا این کار را نمی کنید ، تشکیل می دهند. علاوه بر این ، حلال ها حدود 75 ٪ از اثرات محیطی چرخه زندگی تجمعی یک عمل شیمیایی دسته ای استاندارد را تشکیل می دهند.
حلالها و عوامل جداسازی جرم نیز بیشتر مصرف انرژی را در یک فرآیند هدایت می کنند. یک لحظه درباره آن فکر کن. حلالها به طور متناوب گرم می شوند ، مقطر ، خنک شده ، پمپ شده ، مخلوط ، تقطیر شده در خلاء ، فیلتر و غیره. اگر آنها بازیافت نشوند ، اغلب سوزانده می شوند.
حلالها همچنین مهمترین عامل در مشخصات سمیت کلی هستند و به همین دلیل ، اکثر مطالب نگرانی مرتبط با یک فرآیند را تشکیل می دهند. به طور متوسط ، آنها بیشترین نگرانی را در مورد مسائل مربوط به ایمنی فرآیند به وجود می آورند زیرا قابل اشتعال و بی ثبات هستند یا در شرایط مناسب انفجاری هستند. آنها همچنین به طور کلی کارگران را به سمت تجهیزات محافظ شخصی از یک نوع یا دیگری سوق می دهند.
ما همیشه به حلالها احتیاج خواهیم داشت و با وجود بسیاری از موارد در فرآیندهای شیمیایی ، این یک موضوع تجارت است. با توجه به یک متریک سبز و بارها ، یک حلال را بهینه کنید ، سه نفر دیگر نیز وجود دارند که خیلی خوب به نظر نمی رسند. هدف این است که حلالهایی را انتخاب کنید که از نظر شیمیایی معقول باشند ، نیازهای انرژی را کاهش دهند ، کمترین سمیت داشته باشند ، کمترین اثرات محیطی چرخه زندگی را داشته باشند و تأثیرات ایمنی عمده ای نداشته باشند.
حلالها و عوامل جدایی مهم هستند و با وجود یک یا چند شیمیدان معروف آلی مصنوعی ممکن است فکر کنند. می توان انتخاب های بهتری را انتخاب کرد ، و این همان چیزی است که باید این اصل را ارتقا بخشد.
طراحی برای بهره وری انرژی
الزامات انرژی باید برای تأثیرات زیست محیطی و اقتصادی آنها شناخته شود و باید به حداقل برسد. روشهای مصنوعی باید در دمای محیط و فشار انجام شود.
توسط دکتر دیوید Constable ، مدیر ، انستیتوی شیمی سبز ACS ®
در سالهای اخیر من شروع به صحبت در مورد "اصول فراموش شده" شیمی سبز و مهندسی کردم و طراحی برای بهره وری انرژی یکی از آنهاست. در بین شیمی دانان آلی مصنوعی ، به دما یا فشار توجه نمی شود. شیمیدان فقط یک پروتکل را دنبال می کند تا واکنشی را برای تکمیل و جدا کردن محصول مورد نظر در حد ممکن انجام دهد. انرژی ، از دیدگاه شیمیدان ، بی ربط و برای همه اهداف و اهداف رایگان است. کافی است پلاگین را در دیوار یا سیم پیچ گرمایش در اطراف فلاسک قرار دهید ، یا نیتروژن مایع را از Dewar خارج کنید.
برای کسانی که در مورد انرژی فکر می کنند ، بیشتر در صورت عدم توجه به انرژی از شیمیدانان به گرمایش ، سرمایش ، جداسازی ، الکتروشیمی ، پمپاژ و با اکراه ، به محاسبات مربوط به ترمودینامیک (به عنوان مثال ، انرژی رایگان گیبس) اختصاص می یابد. توجه به به حداقل رساندن یا در نظر گرفتن اینکه انرژی از کجا ناشی می شود یا اینکه اهمیت دارد از چه شکلی استفاده می شود ، فقط با توجه به این است که ما نیاز به گرم کردن یا خنک کردن الکترون ها را برای ایجاد یا شکسته شدن پیوندها داریم. در تأمل در تمرینات خودم به عنوان شیمیدان ، هرگز از من خواسته نشده بود که نیازهای گرمایشی ، سرمایش ، پمپاژ یا الکتروشیمیایی را به هزینه برق ، بخار یا برخی از ابزار دیگر تبدیل کنم. این ممکن است در مهندسی شیمی انجام شود ، اما در شیمی نیست.
انرژی یک مسئله اساسی برای قرن بیست و یکم است. اکثریت انرژی تولید شده مبتنی است و بر اساس سوخت های فسیلی ادامه خواهد یافت. و بیشتر انرژی هایی که به نقطه استفاده تحویل داده می شود در تبدیل و انتقال از بین می رود. این بدان معنی است که اگر به چرخه عمر تولید انرژی نگاه کنید ، و می بینید که در واقع انرژی برای کار مفید در نقطه نیاز در دسترس است ، کمتر از 1 یا 2 درصد از انرژی موجود در ابتدا استدر سوخت فسیلی. همچنین درست است که بیشتر انرژی سوخت فسیلی برای خدمات حمل و نقل از یک نوع یا دیگری استفاده می شود و دومین استفاده بزرگ در گرمایش و سرمایش فضا است. تعداد زیادی فرصت برای شیمیدانان برای تغییر این پروفایل مصرف انرژی وجود دارد ، اما این تجربه من است که تعداد کمی از شیمیدانان خود را بخشی از حمل و نقل یا محیط ساخته شده می دانند.
اگر به این فکر می کنید که بیشتر شیمیدانان در مورد انرژی آموزش دیده اند و مطمئناً مهندسان شیمی هستند ، در معادله انرژی رایگان گیبس در حدود HH است. گرمای تشکیل ، گرمای تبخیر ، آنتالپی ، واکنشهای گرمازدایی و غیره. اینها همان چیزی است که ما در مورد آن فکر می کنیم. نکته جالب این است که طبیعت تا حد زیادی با نیروهای تعامل و ضعیف تعامل کار می کند. شما درختی را نمی بینید که با استفاده از یک حلال ، فتوسنتز را در ریفلاکس انجام می دهد ، یا یک غشای سلولی در دمای ذوب چیزی مانند پلی استایرن اکسترود نمی شود.
در فکر کردن در مورد انرژی بسیار بیشتر از انرژی و شیمیدانان درگیر در فکر کردن در مورد انرژی وجود دارد تا اینکه از آنها بخواهند واکنش هایی را در دمای محیط و فشار انجام دهند. خود واکنش ها به ندرت جایی است که از اکثر انرژی استفاده می شود. بیشتر در حذف حلال برای تنظیم واکنش بعدی ، یا حذف یک حلال و جایگزینی آن با دیگری ، یا جداسازی محصول مورد نظر یا حذف ناخالصی ها استفاده می شود. جدا از هیدروژناسیون یا واکنش هایی که اکسیژن یا رطوبت حساس هستند ، بیشتر واکنش ها در فشار اتمسفر انجام می شود. این بدان معنا نیست که انرژی مهم نیست ، بلکه در مناطقی که بیشتر شیمیدانان متمرکز نیستند ، فقط مهم است.
یک بار دیگر ، فکر کردن در مورد بیش از یک قسمت از واکنش یا فرآیند در هنگام طراحی یک مولکول جدید نه تنها از نظر انرژی بلکه از زوایای مختلف نیز بسیار مهم است. انرژی - مانند فکر کردن در مورد چگونگی ترتیب یک سنتز برای داشتن کمترین تعداد مراحل ، یا استفاده از کمترین هزینه مواد شروع یا هر جنبه دیگری از علاقه به شیمیدان مصنوعی یا فرآیند - فقط یک پارامتر طراحی دیگر است. از نظر تاریخی چنین چیزی دیده نشده است ، اما ما دیگر نمی توانیم در صورت عدم توجه دقیق و گسترده در مورد نحوه استفاده از انرژی ، مولکول های جدید را طراحی کنیم.
استفاده از خوراکهای تجدید پذیر
یک ماده اولیه یا مواد اولیه برای هر زمان که از نظر فنی و اقتصادی عملی باشد ، باید تجدید پذیر باشد.
توسط دکتر ریچارد وول ، استاد مهندسی شیمیایی و بیومولکولی و مدیر کامپوزیت های مقرون به صرفه از برنامه مواد تجدید پذیر ، دانشگاه دلاور.
مفهوم ساخت همه سوخت های آینده ، مواد شیمیایی و مواد آینده ما از مواد اولیه که هرگز از بین نمی روند ، یک مفهوم جالب است که در نگاه اول غیر عملی به نظر می رسد. بشر در حال حاضر سوخت های فسیلی ، زغال سنگ ، نفت و گاز طبیعی را از زمین خارج می کند و مواد معدنی را برای سود تا زمانی که خسته نشود ، استخراج می کند. به طور خاص ، سوخت های فسیلی ما برای مواد شیمیایی و مواد مبتنی بر کربن به سرعت با افزایش مورد انتظار جمعیت جهانی و گسترش اقتصادهای فشرده انرژی در چندین قاره به سرعت قابل پیش بینی می شوند. تأثیرات بر سلامت انسان و محیط زیست قابل توجه است و در 50 سال آینده چالش های اساسی برای دانشمندان و رهبران ما وجود دارد.
آیا می توانیم با استفاده از مدیر شیمی سبز شماره 7 به این مشکلات جهانی بپردازیم؟بله ، ما از طریق "هوای نازک" ، از نظر جادو ، از طریق جادوگری خود را دریافت خواهیم کرد و قابل تجدید خواهد بود. کربن موجود در هوا به شکل شرکت دی اکسید کربن است2و متان ch4و توسط فرآیندهای فتوسنتزی که توسط خورشید تغذیه می شود برای تشکیل گیاهان ، درختان ، محصولات زراعی ، جلبک و غیره حذف می شود ، که در مجموع ما آن را "زیست توده" می نامیم.
Nature produces about 170 billion tons of plant biomass annually, of which we currently use about 3.5 percent for human needs. It is estimated that about 40 billion tons of biomass, or about 25 percent of the annual production, would be required to completely generate a bio-based economy. The technical challenge in the use of such renewable feedstocks is to develop low energy, non-toxic pathways to convert the biomass to useful chemicals in a manner that does not generate more carbon than is being removed from “thin air”; the difference between C(in) from the air, and C(out) from the energy used, is the carbon footprint ΔC. Ideally, when using Principal #7, all carbon footprints by design should be positive such that C(in) >>ج (خارج). این امر به روشی طبیعی منجر به کاهش گازهای گرمایش کره زمین می شود که بر تغییرات آب و هوایی فعلی ما تأثیر می گذارد. ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که مواد شیمیایی و مواد جدید حاصل از منابع تجدید پذیر غیر سمی یا مضر برای سلامت انسان و زیست کره است.
در سال 2002 ، وزارت انرژی ایالات متحده در چشم انداز خود برای محصولات بیولوژیکی و مبتنی بر زیستی در ایالات متحده اظهار داشت:
وی گفت: "تا سال 2030 ، یک صنعت محصولات تثبیت شده ، از نظر اقتصادی ، بیولوژیکی و مبتنی بر زیستی ، انتظار می رود فرصت های اقتصادی جدیدی را برای آمریکای روستایی [جهانی سازی از طریق محلی سازی] ایجاد کند ، از محیط زیست محافظت و تقویت کند ، استقلال انرژی ایالات متحده را تقویت کند ، اقتصادی را فراهم کند. امنیت و ارائه محصولات بهبود یافته به مصرف کنندگان. "
در 10 سال گذشته، پیشرفت های قابل توجهی در توسعه سوخت ها، مواد شیمیایی و مواد از مواد اولیه تجدید پذیر حاصل شده است. اینها برای مثال شامل بیودیزل از روغن‌های گیاهی و جلبک‌ها، بیواتانول و بوتانول از قندها و لیگنوسلولز، پلاستیک‌ها، فوم‌ها و ترموست‌ها از لیگنین و روغن‌های گیاهی و حتی مواد الکترونیکی از پر مرغ هستند. از نظر اصل شماره 7 شیمی سبز، به دلیل همکاری های مثمر ثمر بین چندین رشته شامل بیوتکنولوژی، زراعت، سم شناسی، فیزیک، مهندسی و سایر رشته ها، که در آن سوخت ها، مواد شیمیایی و مواد جدید از آن استخراج می شوند، آینده ما روشن و پر از خوش بینی است. مواد اولیه تجدید پذیر از "هوای رقیق" با حداقل تاثیر بر سلامت انسان و محیط زیست.
