چه زمانی باید از تجزیه و تحلیل اساسی ، فنی و کمی استفاده کنیم

این 3 روش به شما در ارزیابی سرمایه گذاری های بلند مدت کمک می کند

ملیسا هورتون یک متخصص سواد مالی است. وی 10+ سال تجربه در صنعت خدمات مالی و برنامه ریزی دارد.

گوردون اسکات به مدت 20+ سال یک سرمایه گذار فعال و تحلیلگر فنی اوراق بهادار ، آینده ، فارکس و پنی سهام بوده است. وی عضو هیئت بررسی مالی سرمایه گذاری Investopedia و نویسنده سرمایه گذاری برای پیروزی است. گوردون یک تکنسین بازار منشور (CMT) است. او همچنین عضو انجمن CMT است.

Yarilet Perez یک روزنامه نگار با تجربه چندرسانه ای و حقایق با کارشناسی ارشد علوم در روزنامه نگاری است. او در چندین شهر کار کرده است که اخبار ، سیاست ، آموزش و موارد دیگر را شامل می شود. تخصص وی در امور مالی و سرمایه گذاری شخصی و املاک و مستغلات است.

متداول ترین روش هایی که سرمایه گذاران برای تجزیه و تحلیل مزایا و خطرات مرتبط با سرمایه گذاری های بلند مدت در بازار سهام از آن استفاده می کنند شامل تجزیه و تحلیل اساسی ، تجزیه و تحلیل فنی و تجزیه و تحلیل کمی است. سرمایه گذاران بلند مدت به دنبال سرمایه گذاری هستند که احتمال بیشتری برای به حداکثر رساندن بازده خود در مدت زمان طولانی تری ارائه می دهند.

به طور کلی ، این به معنای حداقل یک سال است ، اگرچه بسیاری از کارشناسان مالی فریم های زمانی پنج تا ده سال یا بیشتر را پیشنهاد می کنند. یکی از مزایای سرمایه گذار بلند مدت ، توانایی صرفه جویی و سرمایه گذاری برای اهداف بزرگ است که برای دستیابی به بالاترین پاداش مانند بازنشستگی نیاز به زمان قابل توجهی دارند.

سرمایه گذاران بلند مدت با درک تفاوت های بین تجزیه و تحلیل اساسی ، فنی و کمی ، خود را به سه استراتژی ارزشمند انتخاب سهام که می توانند برای تصمیم گیری های سرمایه گذاری سودآور استفاده کنند ، می دهد.

غذای اصلی

• هدف از تجزیه و تحلیل اساسی این است که با ارزیابی همه جنبه های تجارت ، به همراه صنعت ، بازار به طور کلی و محیط داخلی و جهانی ، ارزش منصفانه یک شرکت را بدست آوریم.
• هدف از تجزیه و تحلیل فنی ارزیابی داده ها - از جمله بازده تاریخی و تغییرات قیمت - به الگوهای نمودار است که می تواند برای تخمین حرکت قیمت آینده برای اوراق بهادار و بازار به طور کلی استفاده شود.
• تجزیه و تحلیل کمی بر استفاده از محاسبات نسبت مالی ساده برای به دست آوردن بینش در ارزیابی یک شرکت خاص یا بازار گسترده متمرکز است.
• سرمایه گذاران و تحلیلگران اغلب هنگام ارزیابی پتانسیل شرکت برای رشد و سودآوری ، از ترکیبی از تجزیه و تحلیل اساسی ، فنی و کمی استفاده می کنند.

تجزیه و تحلیل اساسی

اکثر سرمایه گذاران که می خواهند تصمیمات سرمایه گذاری بلند مدت را ارزیابی کنند ، با تجزیه و تحلیل اساسی یک شرکت ، یک سهام فردی یا بازار به طور کلی شروع می شوند. تجزیه و تحلیل اساسی فرایند اندازه گیری ارزش ذاتی یک امنیت با ارزیابی همه جنبه های یک تجارت یا بازار است. دارایی های ملموس ، از جمله زمین ، تجهیزات یا ساختمانهایی که یک شرکت متعلق به آن است ، در ترکیب با دارایی های نامشهود مانند علائم تجاری ، حق ثبت اختراع ، برندسازی یا مالکیت معنوی بررسی می شود.

برای انجام تجزیه و تحلیل اساسی ، می خواهید صورتهای مالی یک شرکت ، داده های تاریخی ، تماس های کنفرانس سرمایه گذار ، اطلاعیه های مطبوعاتی ، گزارش های تحلیلگر و تخمین های تحلیلگر را مرور کنید.

در هنگام ارزیابی دامنه وسیع تر بازار سهام ، سرمایه گذاران از تجزیه و تحلیل اساسی برای بررسی عوامل اقتصادی ، از جمله قدرت کلی اقتصاد و شرایط خاص بخش صنعت استفاده می کنند.

تجزیه و تحلیل بنیادی منجر به ارزشی می شود که در بررسی در مورد امنیت قرار دارد که با قیمت فعلی امنیت مقایسه می شود. سرمایه گذاران از این مقایسه استفاده می کنند تا مشخص کنند که آیا یک سرمایه گذاری بلند مدت ارزش خرید دارد زیرا کم ارزش است یا اینکه ارزش فروش دارد زیرا بیش از حد ارزش دارد.

تجزیه و تحلیل فنی

فرایند ارزیابی اوراق بهادار از طریق آمار به عنوان تجزیه و تحلیل فنی شناخته می شود. تحلیلگران و سرمایه گذاران از داده های مربوط به فعالیت های بازار مانند بازده تاریخی ، قیمت سهام و حجم معاملات برای نمودار الگوهای در حرکت اوراق بهادار استفاده می کنند. در حالی که تجزیه و تحلیل اساسی تلاش می کند تا ارزش ذاتی یک بازار امنیتی یا بازار خاص را نشان دهد ، داده های فنی برای ارائه بینش در مورد فعالیت های آینده اوراق بهادار یا بازار به طور کلی است. سرمایه گذاران و تحلیلگرانی که از تجزیه و تحلیل فنی استفاده می کنند ، به شدت احساس می کنند که با بررسی الگوهای بر اساس داده های عملکرد گذشته ، می توان عملکرد آینده را تعیین کرد.

تجزیه و تحلیل فنی از داده های دوره های کوتاه مدت برای توسعه الگوهای مورد استفاده برای پیش بینی اوراق بهادار یا حرکت بازار استفاده می کند ، در حالی که تجزیه و تحلیل اساسی به اطلاعاتی که سالها می پردازد متکی است. به دلیل مدت زمان کوتاه جمع آوری داده ها در تجزیه و تحلیل فنی ، سرمایه گذاران تمایل دارند از این روش بیشتر در معاملات کوتاه مدت استفاده کنند. با این حال ، تجزیه و تحلیل فنی می تواند ابزاری مفید برای ارزیابی سرمایه گذاری های بلند مدت در هنگام ترکیب با تجزیه و تحلیل اساسی باشد.

آنالیز کمی

ارزیابی عملکرد تاریخی یک شرکت یا بازار گسترده اغلب از طریق تجزیه و تحلیل کمی انجام می شود. سرمایه گذاران تجزیه و تحلیل کمی را از طریق محاسبات نسبت مالی ساده مانند درآمد در هر سهم (EPS) یا محاسبات پیچیده تر مانند جریان نقدی تخفیف (DCF) انجام می دهند.

نتایج تجزیه و تحلیل کمی بینشی از ارزیابی یا عملکرد تاریخی یک امنیت یا بازار خاص ارائه می دهد. اما تجزیه و تحلیل کمی اغلب به عنوان یک روش مستقل برای ارزیابی سرمایه گذاری های بلند مدت استفاده نمی شود. در عوض ، تجزیه و تحلیل کمی در رابطه با تجزیه و تحلیل اساسی و فنی برای تعیین مزایا و خطرات احتمالی تصمیمات سرمایه گذاری استفاده می شود.

خط پایین

تجزیه و تحلیل اساسی اغلب هنگام تعیین کیفیت سرمایه گذاری های بلند مدت در طیف گسترده ای از اوراق بهادار و بازارها مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که از تجزیه و تحلیل فنی بیشتر در بررسی تصمیمات سرمایه گذاری کوتاه مدت مانند تجارت فعال سهام استفاده می شود. سرمایه گذاران برای ارزیابی ثبات مالی یک شرکت از تجزیه و تحلیل کمی استفاده می کنند.

در حالی که برخی از سرمایه گذاران استفاده از یک روش تجزیه و تحلیل واحد را برای ارزیابی سرمایه گذاری های بلند مدت ترجیح می دهند ، ترکیبی از تجزیه و تحلیل اساسی ، فنی و کمی مفیدترین است.